LAMPA KSENONOWA

LAMPA KSENONOWA

Krótkie wyjaśnienie zjawiska fizycznego: W technice używa się różnych lamp. Prezentowana jest przykładem lampy łukowej. W tym typie oświetlenia źródłem światła jest łuk elektryczny.

Zasada działania: Lampa łukowa, wypełniona gazem obojętnym – ksenonem i elektrodami z wolframu (który ma najwyższą temperaturę topnienia, ponad 3000 ℃ i nie ulega uszkodzeniu podczas pracy lampy). Jest silnym i wydajnym źródłem światła o barwie zbliżonej do słonecznego, które jest emitowane przez łuk elektryczny jarzący się pomiędzy elektrodami. Nośnikami prądu są głównie elektrony płynące przez obwód zasilania lampy i łuk oraz jony i elektrony ze zjonizowanego ksenonu. Do zajarzenia łuku niezbędny jest impuls wysokiego napięcia (30 kV), które po rozpoczęciu pracy lampy jest wyłączane. Napięcie robocze jest na poziomie kilkudziesięciu woltów (20–60). Lampy takie są stosowane np. jako źródła światła w projektorach kinowych lub droższych mikroskopach. Obecnie żarówki ksenonowe są częstym wyposażeniem głównych reflektorów pojazdów. Prąd (zwykle stały) podłącza się do styków krańcowych. Natężenie prądu w zależności od mocy lampy wynosi od kilkudziesięciu do 200 A. Ciśnienie ksenonu na zimno wynosi około 10 barów, w czasie pracy wzrasta do kilkudziesięciu.